Dom z papieru to na pewno najczęściej oglądany serial na Netflixie oraz wyszukiwana fraza w Google w ostatnich dniach. Na moim prywatnym Facebooku śledzę zaledwie kilka fanpagy, czy blogów, a i tak codziennie na tablicy znajduję podobiznę bohaterów z maskami Dalego. Serial lubię, nie jestem jego psychofanką, ale owszem, czekałam na premierę najnowszego sezonu. A jak już zaczniesz oglądać, to produkcja ta ma to do siebie, że faktycznie nie możesz przestać, więc obejrzeliśmy go w zaledwie trzy dni. Wiem, że Internet zalewany jest teraz recenzjami i opiniami na temat czwartej części, więc i ja dołożę swoje trzy grosze.

Dwa dni temu swoją premierę miał długo wyczekiwany, czwarty sezon najbardziej chyba obecnie popularnego hiszpańskiego serialu – Domu z papieru. O produkcji tej słyszał na pewno każdy serialowy maniak, a już na pewno osoby zainteresowane Hiszpanią i językiem hiszpańskim. Serial zdobył ogromną rzeszę fanów na całym świecie, popularność, której nie spodziewali się sami producenci i aktorzy wcielający się w rolę rabusiów. Ja, jak już wiecie, należę do zacnego grona wielbicieli Domu z papieru, dlatego wstyd mi przyznać, że nie obejrzałam jeszcze ani jednego odcinka najnowszego sezonu! Ale złożyłam szczere postanowienie, że dzisiaj wieczorem zobaczę choćby jeden.  

Przesiadywanie w barach to nie tylko hiszpańska tradycja, ale ich styl życia. Śniadanie w barze, kawka w barze, bocadillo w barze, piwo z kolegami w barze. Jeśli choć raz w tygodniu nie lądujesz w jakimkolwiek barze, nie możesz nazywać się Hiszpanem. Podobnie ma się sprawa z meczami piłki nożnej. Prawdziwemu kibicowi towarzyszy szklanka piwa w barze pod domem. Bo oczywiście najczęściej spożywanym napojem jest piwo. Czy uwierzycie, kiedy powiem Wam, że zamówienie piwa w hiszpańskim barze jest bardziej skomplikowane, niż się może wydawać? “Jedno piwo poproszę” bowiem nic sprzedającemu nie mówi. W zależności od określenia, którego użyjesz, na stole pojawi się inny rodzaj lub przede wszystkim rozmiar piwa. Zapiszcie sobie zatem, co powiedzieć, gdy wybierzecie się do barcelońskiego baru. Nie na darmo odnoszę się do lokali jedynie w Barcelonie, ponieważ to samo słowo w Katalonii będzie zupełnie inaczej odebrane np. w Madrycie. 

Wiecie, że jednym z trzech najczęściej czytanych artykułów na moim blogu jest ten o zarobkach i warunkach pracy w Hiszpanii? Wniosek jest taki, że jednak większość ludzi poszukujących informacji na temat tego kraju w Internecie, szuka ich z myślą o przeprowadzce, o pracy. Bo chyba nikt z ciekawości nie czyta, o tym ile zarabia się w Barcelonie na stanowisku sprzedawcy. Biorąc pod uwagę statystyki postanowiłam, że kolejny tekst również dotyczyć będzie, mniej osobistych odczuć, a więcej faktów. Wielu czytelników wysuwało już petycję o wpis na temat kosztów życia w Hiszpanii. Wiecie, ile kosztuje chleb, piwo w barze, wynajem mieszkania, czy wizyta u fryzjera. Dla lepszego zobrazowania postanowiłam nawet zebrać paragony z jednego miesiąca, aby podać Wam przybliżoną kwotę, którą wydaje trzyosobowa rodzina, ale, przyznaję się bez bicia, jestem zbyt zalatana, głowę mam chyba obok karku, a nie na nim i zwyczajnie zawsze o tym zapominam. Udało mi się zebrać paragony z ostatnich dwóch tygodni, więc to już sukces. Pozwólcie więc zatem, że odpowiem na odwieczne i najbardziej skomplikowane pytanie: ile kosztuje życie w Barcelonie?