Czy wiecie, że w Barcelonie wg danych władz miasta jest aż 700 placów zabaw? Na moim Instagramie możecie podziwiać część z nich, bo są tak kreatywne i pomysłowe, że nie sposób się oprzeć i nie podzielić się z Wami zdjęciami. Faktycznie w Barcelonie co krok napotkamy mniejszy, czy większy plac zabaw i uważam to za świetną sprawę. Wyobraźcie sobie, że takie miejsca dla dzieci ustawiane są nawet na środku deptaka w centrum miasta tak, aby rodzice mogli delektować się obiadem, kawą, czy winem serwowanym w restauracji, a dzieci w tym czasie nie nudzić się słuchając rozmów dorosłych. To prawda, że niektóre z nich to zjeżdżalnia i drabinka, ale nie można oczekiwać więcej, gdy w grę wchodzi aż 700 tego typu miejsc, a dzieci bywają przecież tak pomysłowe, że zwykła ślizgawka w ich wyobraźni przeobrazi się w statek, drzewo w dżungli, czy dom. Ja, wraz z moim synkiem bardzo lubimy odkrywać nowe place, a eksploatując je w ostatnim czasie w głowie narodził mi się pomysł na nowy artykuł. Dzisiaj przedstawię Wam listę kilku najfajniejszych moim zdaniem parków i placów zabaw dla dzieci w Barcelonie. Gdzie warto wybrać się z maluchami w niedzielne popołudnie? Zobaczcie sami!

Ile ludzi na świecie, tyle charakterów. Podobno to przeciwieństwa się przyciągają, choć nie do końca mogę się z tym zgodzić. Dwoje ludzi mających ze sobą niewiele wspólnego, z trudnością odnajdzie się w związku, tak przypuszczam. Odrobina inności jest jednak wręcz wskazana, życie staje się kreatywne i zaskakujące. A gdy do różnic charakterów dochodzą różnice kulturowe, zaczyna się prawdziwe szaleństwo. Jak to jest być w związku z Hiszpanem? Słyszę często. Wiele już razy dzieliłam się z Wami tym tematem na blogu, w zanadrzu wciąż pozostaje jednak sporo anegdotek. Jesteś zakochana w Hiszpanii? Marzysz o mężu – gorącym latino lover (tak jak ja 10 lat temu)? Już widzisz Wasze dzieci biegające po ogrodzie i zdjęcia ślubne na kominku? Zanim zaczniesz dążyć do spełnienia tych wizji, przeczytaj moją osobistą instrukcję obsługi Hiszpana. Wiele z tych podpunktów możesz znać już z poprzednich wpisów lub z mojego Facebooka, postanowiłam jednak zebrać je w całość. A jak już dojdziesz do końca i nie zmienisz zdania, możesz pakować walizki i ruszać na łowy.

Dzieci emigrantów – zupełnie nowe, inne pokolenie. Zupełnie odrębna grupa społeczna. Dziecko osoby, która założyła swoją rodzinę za granicą, w teorii nie jest emigrantem, lecz w praktyce różnie to bywa, bowiem odczucia każdego z osobna mogą się mocno różnić. Jedno dziecko nie będzie miało ochoty uczyć się języka polskiego, uparcie będzie twierdzić, że jest Hiszpanem, bo urodziło się przecież w Hiszpanii mimo, iż z rodziców Polaków, z niechęcią wyjeżdżać będzie do Polski, aby kolejne wakacje spędzić u “polskiej babci” na wsi oraz z obrzydzeniem myśleć będzie o następnych zajęciach w sobotniej, polskiej szkole. Inne natomiast zaparcie mówić będzie o sobie “Polak” mimo, iż łamanym polskim, z utęsknieniem wypatrywać będzie daty przyszłego lotu do Polski, a historia ojczyzny rodziców będzie je szczerze fascynowała. Jedno jest jednak pewne – wiele zależy od samych rodziców. Od ich podejścia, mentalności i chęci wpajania dzieciom polskich tradycji, kultury i historii. Bo jeśli rodzicowi się nie chce, jak oczekiwać od dziesięciolatka, że będzie mu się chciało zgłębiać tę wiedzę na własną rękę? Dziś chciałabym opowiedzieć Wam o tym, dlaczego z mojego punktu widzenia tak ważne jest, aby utrzymywać “polskość”, aby nie zapominać o własnych korzeniach i nie ucinać tej drogi swoim dzieciom. A przy okazji, poznacie idealny sposób na to, aby kultura polska nie zanikła w Waszym domu.

Był już artykuł o hiszpańskich filmach, które warto obejrzeć, musi być i zatem o hiszpańskich serialach. Hiszpania nie jest krajem cieszącym się wielkimi, serialowymi produkcjami, aczkolwiek znaleźć można kilka naprawdę fajnych pozycji. Moja lista wciąż jeszcze się tworzy, bowiem w kolejce czekają kolejne tytuły. Dzisiaj natomiast podzielę się opinią na temat kilku seriali, które zdążyłam już obejrzeć, a które uważam, że warto znać. Oglądając filmy, czy seriale osłuchujemy się przecież z językiem, więc możemy upiec dwie pieczenie na jednym ogniu – nauka połączona z przyjemnością.