Błędy językowe popełniane przez Hiszpanów

Czy język hiszpański to trudny język? Na pewno nie trudniejszy niż polski, więc to już połowa sukcesu. Spotkałam się z większością przychylnych opinii, jeśli chodzi o jego naukę. Podobno dość szybko wchłania się wiedzę na jego temat. Czy zatem poprawna wymowa, gramatyka i pisownia może okazać się kłopotliwa dla rodowitych Hiszpanów? Wygląda na to, że tak. Wspominałam Wam kiedyś, że odkąd mieszkam w Hiszpanii na stałe oraz biegle posługuję się językiem ojczystym tego kraju, zdałam sobie sprawę z tego, jak wiele błędów w mowie oraz piśmie popełniają tubylcy. I kiedy mówię wiele, wcale nie przesadzam. Gdy mieszkałam w Polsce nie do pomyślenia było, aby szanująca się osoba na wysokim stanowisku zawodowym popełniania błahe, językowe błędy. Niesmaczne wydawało mi się to, gdy szef czy nauczyciel wypowiadał się niepoprawnie. Nieakceptowane w mej głowie były oficjalne maile, listy i przesyłki napisane z błędami ortograficznymi. W Hiszpanii takie sprawy przestały mnie już szokować. Nie chcę oczywiście przedstawić teraz narodu hiszpańskiego jako głupich, niewyedukowanych i z brakiem kultury, skądże. Dostrzegam teraz po prostu, że mój Hiszpan nie kłamie, gdy mówi, że ja (czy inni obcokrajowcy) mówię lepiej, a przede wszystkim bardziej poprawnie niż połowa populacji Półwyspu Iberyjskiego. Wpływ ma na to prosty fakt: my uczymy się często języka z książek, kursów, przy pomocy nauczycieli, stąd przyswajamy od początku poprawne formy. Z drugiej jednak strony, czy tak ciężko zapamiętać, że nie mówi się poszłem, nie pisze się wziąść, ani wrucił oraz że uje się nie kreskuje (odpowiedniki banalnych polskich błędów, które można by porównać do tych hiszpańskich)?

W dzisiejszym poście chciałabym zatem przedstawić Wam kilka najczęściej popełnianych błędów w języku hiszpańskim, których dopuszczają się Hiszpanie. Zwróćcie uwagę i zapamiętajcie ich poprawne formy.

MIESZANIE LITEREK

Jednym z częstszych błędów, z którym się spotykam jest niepoprawna pisownia wyrazów z literami: v, b, h, y, ll. Zarówno b i v oraz y i ll w swej wymowie brzmią dość podobnie, choć nie identycznie. Wielu Hiszpanów myli je zatem i pisząc dane słowo używa niepoprawnej formy. Boy (voy), pensava (pensaba), iva (iba), valla (vaya),yover (llover). W języku hiszpańskim spółgłoska h jest niema, co oznacza, że nie wymawia jej się, gdy występuje w danym słowie. Jedna literka, a sprawić może tyle kłopotów. Dziwnym trafem tam, gdzie być powinna, jej brakuje. Tam gdzie natomiast nie jest jej miejsce, stoi wpychając się między resztę członków abecadła. A ido (ha ido), echo (hecho), hir (ir), ermano (hermano).

TRYB ROZKAZUJĄCY

W teorii brzmi prosto, w praktyce wygląda dość trudniej. Największe problemy w trybie rozkazującym języka hiszpańskiego sprawia druga osoba liczby mnogiej – wy. Zróbcie, idźcie, pokażcie, myślcie. Poprawna forma czasowników regularnych powstaje przy dodaniu odpowiedniej końcówki –id, -ad, -ed. Przykłady: venid, mirad, hablad, comed, vivid. Jak natomiast mówią często Hiszpanie? Wydając polecenie grupie osób używają po prostu formy bezokolicznikowej danego czasownika, co jest oczywiście w tym wypadku niepoprawne. Przykłady błędnego użycia: Venir aquí! Mirar la chica! Iros a casa! Comer el bocadillo ya!

ZAIMKI PRZED IMIONAMI

Jeden z moich ulubionych. Dodawanie EL, LAprzed imionami. I takim sposobem powstaje nam słynne el Paco, la María, el Alberto, la Aurelia, el Felipe, la Ana, el Carlos… Przyznaję, że to taka moja osobista obsesja. Uszy mnie bolą, gdy słyszę He quedado con la Eli. He hablado con el Victor. Nie, nie i jeszcze raz nie. Jako ciekawostkę dodam, że w języku katalońskim taka forma jest poprawna, ponieważ mówi się właśnie la Carmen, el Jose, czy la Raquel. Katalończycy w tym przypadku mogą mieć zatem wymówkę swego niepoprawnego mówienia w języku hiszpańskim.

CZAS PRZESZŁY DOKONANY

Wydawać by się mogło, że Pretérito Indefinido to bardzo prosta sprawa. Opisuje wydarzenia mające miejsce w konkretnym momencie w przeszłości. Czasowniki regularne, nieregularne. Do tej pory wszystko ok. Schody pojawiają się natomiast, gdy Hiszpanowi przychodzi użyć czasownika odmienionego w drugiej osobie liczby pojedynczej – ty. Mają oni dziwną manię dodawania na końcu takiego słowa literki s, której w ogóle nie powinno tam być. VisteS, mirasteS, dijisteS, vinisteS, hablasteS. Poprawna forma jest prawie identyczna, wystarczy odjąć niepasujące s na końcu wyrazu.

ZNIKAJĄCE D i S

 

Czy Wam też zdarzyło się słyszeć słowa, w których pisowni, przy końcu występuje literka d, która jednak przy wymowie magicznie znika. Cansao, reventao, atontao, viajao. Taki ten Hiszpan cansao (cansado – zmęczony), że oszczędza języka zjadając literki? Podobnie sprawa wygląda przy konkretnych wyrazach, które posiadają spółgłoskę szaraz po spółgłosce p. To nasze s przy wymowie również ginie w tajemniczych okolicznościach. Epaña, epañol, epabila. Muszę tu dodać jeszcze słynne pa’ que (para que), bo chyba każdy choć raz je słyszał.

AKCENTY

Brak akcentów, ich nadmiar. Hiszpanom zdarzają się pomyłki w tej kwestii językowej. Często zdarza im się zapominać o tym zwłaszcza przy zdaniach pytających zaczynających się od qué (co) oraz cómo (jak), które odmiennie do zdań twierdzących, w zdaniach pytających posiadają owy akcent.

 

NAJSŁYNNIEJSZE BŁĘDY W PISOWNI

Jest kilka przykładów cudownych błędów, z którymi spotykam się chyba najczęściej. Oto mój krótki ranking:

• a ver pisane niepoprawnie haber; Haber si mañana Juan no llega tarde. A ver si mañana Juan no llega tarde,
• problemy z pisownią słów haya (od haber), allá (tam), halla (od hallar – znaleźć), które mimo podobnego brzmienia mają zupełnie inne znaczenie, a jednak w zdaniach często napotykam niepoprawną formę z trzech wybranych; podobna sytuacja z ay! (aj! odgłos zaskoczenia), ahí (tam), hay (od haber); oraz vaya (od ir) i valla (ogrodzenie),
• bezbłędna forma czasownika haber w trybie subjuntivo to haya. Hiszpanowi ciężko jednak zapamiętać ten wyjątek i wymyślił sobie, że będzie to haiga. Llamaré a mi marido cuando en la habitación haiga menos gente. Llamaré a mi marido cuando en la habitación haya menos gente.

INNE BŁĘDY

Na koniec podrzucę Wam jeszcze kilka innych typowych błędów w języku hiszpańskim:

• detrás mío, encima tuyo; detrás de mí, encima de ti – błędem jest używanie zwrotów detrás mío czy encima tuyo, a robi to znaczna większość Hiszpanów, odpowiednia struktura to detrás de mí, encima de ti,
• asín – ta dziwna mania dodawania literki n na końcu słowa así. Przecież tam nie ma żadnego n!
• sino, si no – omylne użycie dwóch różnych zwrotów. Przykład właściwego zdania: Avisa a mamá que llegaremos tarde, porque sino se enfadará mucho. (Daj znać mamie, że się spóźnimy, bo inaczej się zezłości). Si no vas a comer más, voy a recoger los platos.(Jeśli nie będziesz już więcej jadł, pozbieram naczynia).

 

Czy przychodzą Wam do głowy jeszcze inne przykłady popularnych błędów językowych popełnianych przez Hiszpanów? Zapamiętajcie dobrze te wymienione wyżej, aby wiedzieć, kiedy Wasz rozmówca się myli, czy używa niepoprawnych form. Niestety ktoś, kto hiszpańskiego uczy się jedynie poprzez codzienne życie wśród Hiszpanów, może później nieświadomie popełniać podobne błędy, w końcu nie mając nawet pojęcia, że mówi niewłaściwie. A może zabłyśniecie w towarzystwie i sprostujecie pomyłkę Hiszpana, choć uważajcie, bo przecież nikt nie lubi być poprawiany.