Powszechnie mówi się, że każde dziecko jest inne i każda mama wie najlepiej, co dobre dla jej malca. Jest w tym oczywiście dużo prawdy, istnieją jednak pewne, moim zdaniem, ważne wskazówki, które odnoszą się do wszystkich niemowląt i które na pewno warto znać. Zgromadziłam kilka przydatnych informacji, które z pewnością ułatwią komunikację z Twoim maluszkiem i zrozumienie, jak funkcjonuje ten mały człowieczek. Być może część z nich sama już znałaś, a może niektóre w jakiś sposób Ci pomogą.

1. Niemowlak początkowo myśli, że jest częścią mamy. Dlatego też często płacze, gdy po prostu znikasz mu z oczu i tak łatwo uspokaja się w Twoich ramionach. To Twój zapach, odgłos bicia Twojego serca i Twój dotyk, zna on najlepiej. To, że stanowi odrębną istotę zrozumie dopiero, kiedy będzie miał około pół roku, a po ośmiu miesiącach życia zacznie pojmować, że zniknięcie z jego pola widzenia, nie oznacza, że przestałaś istnieć.

2. Dotyk jest najsilniejszym i najbardziej rozwiniętym zmysłem noworodka. Czuły, fizyczny kontakt jest niezbędny do prawidłowego rozwoju emocjonalnego dziecka. Staraj się okazywać, jak najwięcej czułości swojemu malcowi, głaskaj go, przytulaj. Również poprzez dotyk dziecko poznaje świat. Stąd też chęć dotykania i brania do buzi wszystkiego, co znajduje się w zasięgu jego ręki.

3. Najprzyjemniejszym dźwiękiem dla niemowlęcia jest ludzka mowa. Taki maluszek nie rozumie jeszcze sensu wypowiadanych do niego słów, jednakże szybko uczy się odróżniać ton głosu rozgniewanego, od tonu przyjaznego, dlatego zwyczajnie może wystraszyć go Twoje zdenerwowanie, a uspokoić łagodne mówienie.Staraj się być zawsze opanowana oraz spokojna, gdy przebywasz ze swoim dzieckiem.

4. Niemowlę lubi mieć stały rozkład dnia. Czasami ciężko jest przewidzieć niespodziewane sytuacje, bądź wyliczyć, co do minuty drzemkę malucha, jednak noworodek, który nie odróżnia jeszcze dnia od nocy, znacznie łatwiej przystosuje się do otaczającego go świata, gdy w miarę możliwości ustali się mu stały rozkład zajęć w ciągu dnia. Staraj się wykonywać takie czynności, jak spacer, kąpiel, czy karmienie przed snem mniej więcej o podobnych porach, codzienne rytuały dają mu, bowiem poczucie bezpieczeństwa.

5. Maluszki nie lubią gwałtownej zmiany pozycji. Przy zbyt nagłym podnoszeniu niemowlaka, ma on wrażenie, że grozi mu upadek. Rozprostowuje wtedy gwałtownie rączki i nóżki z wypisanym na twarzy strachem. Podnoś swojego szkraba powoli, staraj się przy tym mówić do niego spokojnie.

6. Noworodek jest wyjątkowo wrażliwy na zapachy. W czasie pierwszych tygodni życia uczy się on zapachu rodziców, który zaraz po dotyku jest drugim zmysłem, dzięki któremu rozpoznaje najbliższych. W związku z tym być może przez pierwsze tygodnie warto zrezygnować z silnych perfum, balsamów i kremów o intensywnym zapachu.

7. Mózg dziecka najintensywniej rozwija się przez pierwsze trzy lata życia. Nie bez powodu mówi się więc, że jest to kluczowy okres dla rozwoju malucha. W przeciągu pierwszych 36 miesięcy życia zachodzą w nim procesy, które mają wpływ na dalsze życie. Źródła podają, iż człowiek już nigdy później nie nauczy się tylu rzeczy, jak właśnie w tych pierwszych fundamentalnych trzech latach.

Try to solve the new Formula Cube! It works exactly like a Rubik’s Cube but it is only $2, from China. Learn to solve it with the tutorial on rubiksplace.com or use the solver to calculate the solution in a few steps.

W Polsce średni wiek kobiet rodzących pierwsze dziecko wynosi 29 lat. Ponad 40 % obywatelek Unii Europejskiej zostaje matką po raz pierwszy po trzydziestce. Przyczyny tego zjawiska są różne. Niekiedy młodsze kobiety nie są zwyczajnie gotowe i odpowiednio dojrzałe do posiadania dziecka, lepiej więc, aby była to decyzja w pełni przemyślana. Dziecko, bowiem nie jest produktem sklepowym, który można wybrać i zwrócić, gdy się znudzi. Młode kobiety często chcą skupić się na rozwijaniu kariery zawodowej. Takich, które wybierają tę ścieżkę życiową nie decydując się na założenie rodziny wcale, jest coraz więcej. Również nowe technologie pozwalają kobietom na rodzenie dzieci w coraz późniejszym wieku. Spotykamy się później z przypadkiem 60-letniej babci, która rodzi bliźnięta. Sytuacje takie uważam za chore. Przestańmy rodzić dzieci, rodźmy sobie wnuki! Czy taka osoba znajdzie wspólny język ze swoimi dziećmi? Nie wspominając już o tym, że jeszcze jako małe dzieci mogą one zostać sierotami. Ludzie nie są przecież nieśmiertelni.

Dlatego, gdy widzi się młode mamy, często automatycznie przykleja się im łatkę wpadki. Jak bowiem młoda dziewczyna mogła świadomie zdecydować się na założenie rodziny, wiedząc o wszystkich wyrzeczeniach z tym związanych? Przecież ma przed sobą całe życie, mogłaby jeszcze tyle przeżyć! Osobom, które komentują w ten sposób decyzję o byciu młodą matką, rzadko przyjdzie do głowy, że kobieta ta chce przeżywać owe chwile z dzieckiem u swego boku. Mnie również spotkały wyżej wymienione sytuacje. Pamiętam reakcje niektórych znajomych na wieść o ciąży i jeszcze większe niedowierzanie w oczach na wiadomość o tym, że była planowana. Halo, ostatecznie nie mam przecież 17 lat!

Wiek kobiet rodzących pierwsze dziecko w Hiszpanii jest jeszcze wyższy. To prawda, że panuje tu teraz tzw. Baby Boom i nawet na ulicach widzi się coraz więcej kobiet w ciąży, nie znaczy to jednak, że ich wiek w przypadku pierwszej ciąży również się obniżył. Często małżeństwa decydują się na powiększenie rodziny po trzydziestce. Nawet w szpitalu lekarz dał mi do zrozumienia, że jestem wyjątkowo młoda. Jak bardzo różni się pod tym względem choćby Anglia, gdzie lekarz pewnej znajomej w wieku wtedy 19 lat zapytał, czy jest to jej pierwsze dziecko(!).

Średni wiek znajomych Alberto to 28-34 lata. Większość jest w długoletnich związkach, które zdają się być tymi na całe życie. Mimo to, jest on pierwszym ze swojej grupy przyjaciół, który został ojcem. Nie raz przyszło mi oglądać zaskoczone twarze dziewczyn, kiedy mówiłam, że ciąża faktycznie była planowana.

Nie wyobrażam sobie bycia matką w twoim wieku.

Ja nawet teraz nie jestem gotowa na dziecko.

Ja w wieku 25 lat, co weekend byłam w innej dyskotece.

Dziecko to przecież ciągłe wyrzeczenia. Odbierze ci życie.

I wiele innych komentarzy tego typu. Wszystko fajnie, masz prawo decydować o własnym życiu, przestań jednak proszę zarzucać, że decyzja innych była nieodpowiednia, bo ja z moim obecnym życiem jestem bardzo szczęśliwa i nie zamieniłabym go na inne. Powyższe komentarze jedyne, do czego mogą doprowadzić to do chorego poczucia wstydu i zadręczania się myślami, czy aby na pewno decyzja była tą prawidłową i podjętą w odpowiednim czasie.

Pozwólmy, zatem każdemu decydować o swoim ciele i życiu. Póki decyzja ta jest w pełni świadoma i dobrze przemyślana, póki masz odpowiednie możliwości oraz środki ekonomiczne do zapewnienia dziecku wszystkiego, czego będzie potrzebowało oraz przede wszystkim nie jest to kaprys zbuntowanej nastolatki, która myśli, że dziecko to lalka, wiek przecież nie ma większego znaczenia.