Wracając z zagranicznego urlopu na wstępie napotykamy jedno, bardzo znane pytanie: i jak było? Oprócz opowieści o przepięknych budowlach, zapierających dech w piersiach zabytkach, cudownej naturze oraz paru zabawnych anegdot, lubimy dzielić się aspektami, które w danym miejscu nas zaskoczyły i zdziwiły. Również ja słyszę pytania odnoszące się do różnic w życiu w Barcelonie i w Polsce, których notabene jest całkiem sporo. Zagłębiając się w historie o stolicy Katalonii ciężko nie wspomnieć o kilku faktach, które przypisać moglibyśmy tylko jej. Wiecie, gdy na talerzu widzisz pierogi, wiesz, że jesteś w Polsce. Gdy dwóch panów wita się pocałunkiem w policzek, zapewne będziesz we Francji. Po czym zatem poznać, że jesteś w Barcelonie? Przekonajcie się sami!

Co kraj, to obyczaj. Powiedzenie znane każdemu z nas, które podczas emigracji nabiera jeszcze większego znaczenia, ponieważ zdajemy sobie sprawę, jak bardzo jest trafne. Zgłębiając kulturę Hiszpanii, poznając jej zwyczaje i tradycje, nie raz otwierałam ze zdumienia oczy zastanawiając się nad sensem niektórych nawyków, czy obyczajów. Działa to jednak również w drugą stronę. Alberto do dziś zaskakują niektóre z naszych polskich przyzwyczajeń, które przeciętnemu Hiszpanowi wydadzą się zwyczajnie… dziwne. Dlatego przygotowałam krótki tekst, w którym opowiem Wam o normach i rytuałach, które dla obcokrajowca, w tym przypadku Polaka, są zupełną abstrakcją. Zerknijcie na zestawienie codziennych czynności przeciętnego Hiszpana oraz przede wszystkim aspektów tego kraju, które nam, Polakom wydają się co najmniej kuriozalne i obce.

Skąd jesteś? Bo zgaduję, że nie z Hiszpanii. Usłyszy przeciętny mieszkaniec pozostałej części świata przebywający w Hiszpanii, który wyróżniać się będzie swą urodą wśród tubylców. Miejscowi statystycznie nie mają wielu problemów z rozpoznaniem wśród swoich obcokrajowca, a zwłaszcza osobnika z naszych rodzinnych rejonów, mamy bowiem pewne charakterystyczne cechy wyglądu. Jednakże oprócz aparycji, typowego dla nas, emigrantów akcentu i fotografowania każdego budynku, cudzoziemca można poznać także po paru innych zachowaniach, których bez wątpienia nie przypisalibyśmy Hiszpanowi. Osoby, które przebywają w Hiszpanii wiele lat lub wyjątkowo wdrożyły się w tutejszy styl życia, zapewne identyfikują się momentami mentalnie bardziej z Hiszpanami niż Polakami przesiąknięci już hiszpańskością. Tych, którzy są tu jednak nowi lub wybrali się jedynie w celach wakacyjnych łatwo poznać i zidentyfikować jako nie-Hiszpana. Jak? Oto kilka cech i zachowań charakterystycznych dla przyjezdnych, turystów i nowicjuszy.