Związek dwóch osób wymaga kompromisów. Niemożliwym jest, aby dwoje ludzi zawsze się zgadzało, ostatecznie więc jedna zawsze będzie musiała pójść na ugodę. Związek z obcokrajowcem to właściwie jeden, wielki kompromis. Przecież nie mówimy tu jedynie o różnicach charakterów, różnicach w wychowaniu, czy podejściu do danych aspektów życia, ale o zupełnie odmiennej kulturze, obyczajach, przyzwyczajeniach. Przecież posprzeczać się można nawet w kuchni! Jeśli ktoś jest uparciuchem i nie jest w stanie raz na jakiś czas wyluzować, związek z obcokrajowcem może być dla niego sporym wyzwaniem. 

O zaletach Hiszpanii i powodach, dla których ją kocham i tu jestem pisałam już wiele razy. Rzadko właściwie marudzę i staram się nie opowiadać o negatywnych stronach, ale przecież każde miejsce na świecie takowe posiada. Nie chciałabym zresztą, aby ktoś odniósł wrażenie, że idealizuję ten kraj i błędnie próbuję przedstawić go jako utopię. Zdarzyło mi się przeczytać komentarz pod jednym z pozytywnych artykułów o Hiszpanii, że zachwycam się tak tym krajem, a nie pamiętam o swoim. Że Hiszpania wcale taka perfekcyjna nie jest. Kiedy w tych wpisach zupełnie nie o to chodzi. Teksty na blogach zazwyczaj są tematyczne, więc jeśli tytuł mówi: zalety Hiszpanii, za co kocham Hiszpanię, dlaczego warto wyjechać do Hiszpanii i tym podobne, logicznym jest, że skupię się w nich właśnie na pozytywach tego kraju, co absolutnie nie oznacza, że państwo to nie posiada wad.

Gdybym miała na szybko odpowiedzieć, jakie pytania najczęściej dostaję od czytelników, bez wątpienia wygrałoby to o przeprowadzkę do Hiszpanii. Czy warto, czy jest praca, jak się żyje, czy są pieniądze, jak z językiem? Odpowiadając na te pytania śmieję się, że moje spostrzeżenia nie będą do końca obiektywne, ponieważ w Hiszpanii kocham się od lat, a emigracja do Barcelony była spełnieniem moich marzeń. Czasami również ciężko mi rozpisać się w odpowiedzi na facebookowe pytanie zadawane przez wiele osób, a odpowiedź wcale nie jest taka prosta.

Przesiadywanie w barach to nie tylko hiszpańska tradycja, ale ich styl życia. Śniadanie w barze, kawka w barze, bocadillo w barze, piwo z kolegami w barze. Jeśli choć raz w tygodniu nie lądujesz w jakimkolwiek barze, nie możesz nazywać się Hiszpanem. Podobnie ma się sprawa z meczami piłki nożnej. Prawdziwemu kibicowi towarzyszy szklanka piwa w barze pod domem. Bo oczywiście najczęściej spożywanym napojem jest piwo. Czy uwierzycie, kiedy powiem Wam, że zamówienie piwa w hiszpańskim barze jest bardziej skomplikowane, niż się może wydawać? “Jedno piwo poproszę” bowiem nic sprzedającemu nie mówi. W zależności od określenia, którego użyjesz, na stole pojawi się inny rodzaj lub przede wszystkim rozmiar piwa. Zapiszcie sobie zatem, co powiedzieć, gdy wybierzecie się do barcelońskiego baru. Nie na darmo odnoszę się do lokali jedynie w Barcelonie, ponieważ to samo słowo w Katalonii będzie zupełnie inaczej odebrane np. w Madrycie.