Świat jest pełen niespodzianek. Świat jest różnorodny. Świat jest nieodkrytą wciąż zagadką. Świat jest pełen ludzi, których dzieli wygląd, język, tradycje, kultura, zwyczaje, styl życia, rodzaje zachowań. To, co w jednym kraju wyda się zupełnie naturalne, w innym zostanie uznane za szaleństwo. Codzienny nawyk pewnego narodu, dla innego okaże się zupełną abstrakcją. Czyż świat nie byłby bowiem nudny, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami? Gdybyśmy dzielili te same tradycje, zwyczaje, kulturę? Wydaje się jednak, iż wielu ludzi nie jest tego zdania lub zapomina o tym, iż jego życie może mieć niewiele wspólnego z życiem sąsiada zza granicy, co wcale nie musi przecież wywoływać oburzenia. Do czego zmierzam?
Myślisz o przeprowadzce do Barcelony? Chciałabyś przenieść się tu na stałe, bądź przeżyć krótkookresową przygodę? Czy może po prostu wybierasz się tu na wakacje? W tym poście chciałabym przybliżyć, na co przygotować się i czego spodziewać się po pobycie, dłuższym, czy krótszym w Hiszpanii, w Barcelonie, czy to z rodziną, dziećmi, czy samotnie.
1. SIESTA
Najważniejsza część dnia każdego Hiszpana. Przygotuj się na to, że wszystkie sklepy lokalne w Barcelonie zamykane są między 14 a 17 na czas tzw. siesty, ulice pustoszeją, a ludzie udają się do domów/restauracji na posiłek, czy siestę – drzemkę. Owej drzemki uczy się dzieci od małego. Wiedzą one, że czas siesty jest niezmienny i często odpoczywa wtedy cała rodzina. W niedzielę również ciężko będzie znaleźć otwarty sklep, czy nawet supermarket. Banki i wszelkiego rodzaju urzędy w większości kończą pracę o godzinie 14, a w weekendy nie pracują wcale. Dodam tutaj, iż sklepy w miejscach typowo turystycznych (np. La Rambla w Barcelonie) często nie mają w zwyczaju zamykania lokalu na czas siesty. W bardzo ciepłych miastach Hiszpanii reguła ta uzasadniona jest również nieznośnymi upałami we wspomnianym czasie. Lata temu będąc w Sewilli pamiętam, że w godzinach największych upałów na ulicach ciężko było spotkać lokalnego Hiszpana, jedynie turystów z lejącym się po plecach potem, ale dzielnie fotografujących każdy budynek.
2. POSIŁEK
Wybierając się do Hiszpanii warto zapamiętać, że posiłek tzw. Menú del Día (Menu dnia) składające się z 2 dań, deseru i napoju najczęściej można dostać do godziny 16. Po godzinie 16 Menú znika z karty dań i zamówić można jedynie pojedyncze posiłki. Tak, jak pisałam w poprzednim poście, nie martw się, ponieważ Twoje dziecko w większości restauracji zostanie przyjęte bardzo miło. P.S. W Hiszpanii do każdego posiłku podawana jest w koszyczku pokrojona bagietka.
3. HAŁAS
Myślę, że nawet osoby, które nigdy w Hiszpanii nie były, słyszały nieraz, że Hiszpanie są bardzo głośni. To prawda. Rozmawiając dużo gestykulują, podnoszą głos, śmieją się głośno. Czasami żartuję, że oni nie mówią, oni krzyczą. Osobom, które lubią spokój i ciszę, czy osobom z dziećmi nielubiącymi hałasu, nie polecam barów i pełnych restauracji, ponieważ cisza, to ostatnie, co można tam znaleźć.
4. TŁUMY
Mam na myśli tu oczywiście miejsca typowo turystyczne. Przykładem takiego miejsca w Barcelonie jest La Rambla – zawsze pełna ludzi, niezależnie od pory roku, latem jednak, jak łatwo się domyślić przelewa się tam najwięcej turystów. Nie radzę udawania się tam na spokojny spacer z wózkiem, którym ciężko manewrować pośród wielkich tłumów, ja przynajmniej nie mam do tego cierpliwości, zwłaszcza, kiedy grupka ludzi postanowi nagle zatrzymać się na środku wąskiego chodnika, aby urządzić sobie pogawędkę. Zwiedzając to miejsce zalecam trzymanie dziecka za rękę blisko przy sobie i przede wszystkim pilnowania torebek i plecaków.
5. BEZSTRESOWE ŻYCIE
Hiszpanie naprawdę nie lubią się niepotrzebnie stresować. Stres w końcu skraca życie. Są to ludzie spokojni (nie mylić z cichymi), niespieszący się, cieszący się życiem. I tak też wychowują swoje dzieci, taki sposób życia przekazują im w spadku. Może właśnie brak stresu sprawia, że są tacy radości (słońce przez ¾ roku na pewno też ma z tym coś wspólnego!). Nikogo nie dziwi, kiedy obcy ludzie zagadują do ciebie, pytają o twój dzień, wciąż się uśmiechają. Jedynym minusem takiego podejścia do życia może być fakt, iż załatwienie ważnych spraw zamiast odbyć się w ciągu 15 minut, przeciąga się do 2 godzin (czasami dni!). Jeśli liczysz, że załatwisz coś raz dwa, a dziecko w tym czasie posiedzi grzecznie w wózku, zostaw je z tatą/babcią/nianią, bo „raz dwa” nie jest pojęciem bliskim Hiszpanom.
6. HISZPANIE NIE MÓWIĄ PO ANGIELSKU
Niestety procent ludzi (w tym młodych) mówiących po angielsku jest bardzo niewielki. Jeśli planujesz przeprowadzkę na stałe, hiszpański będzie niezbędny. Kiedy spróbujesz odezwać się do kogoś po angielsku, albo przestraszy się i mrucząc pod nosem, odejdzie, albo zacznie odpowiadać Ci po hiszpańsku, zakładając, że to, że zadałaś pytanie po angielsku, nie musi wcale oznaczać, że odpowiedzi nie możesz otrzymać po hiszpańsku. Piszę to oczywiście z przymrużeniem oka, aczkolwiek prawdą jest, że bardzo mało osób tutaj potrafi komunikatywnie posługiwać się językiem angielskim.
7. DWA JĘZYKI
Wybierając się do Hiszpanii warto wiedzieć, że składa się ona z 17 wspólnot autonomicznych. Niektóre z nich posiadają własny język. W Katalonii będzie to oczywiście język kataloński, który obok hiszpańskiego jest językiem urzędowym. Wspominałam już, że większość dokumentów wydawana jest właśnie w języku katalońskim. Dzieci od małego uczą się w szkołach dwóch języków. W samej Barcelonie na ulicach słyszy się wciąż więcej hiszpańskiego. Jest to miasto bardzo turystyczne, mieszkają tu Hiszpanie z całej Hiszpanii, a co za tym idzie osoby, które katalońskim zwyczajnie się nie posługują. Jednak, gdy udasz się do mniejszych miejscowości, tam już częściej spotkać się można z katalońskim na ulicach, w barach, restauracjach. Do tego stopnia, że zdarza się, iż karta dań wydana jest jedynie w języku katalońskim. Ludzie są uprzejmi i gdy poprosisz o tłumaczenie, czy rozmowę w języku hiszpańskim, nie mają z tym żadnego problemu, jednakże mnie wciąż jeszcze przyprawia to o pewnego rodzaju stres.
Do listy zmian i spraw, na które warto nastawić się przyjeżdżając do Hiszpanii można zapewne dodać jeszcze wiele innych rzeczy. Wymieniłam te, które wydały mi się najbardziej „rzucającymi w oczy”. Czy Wy macie inne pomysły?
Na koniec powiem, że będąc w tym kraju radziłabym po prostu starać się przyjąć ich styl życia, choćby w pewnym stopniu, a oszczędzi to Wam zwykłego stresu. Wrzucić na luz – to ich hasło przewodnie.
Czas czytania5 min
