Bardzo lubię wchodzić z Wami w interakcję, oczywiście w granicach moich, głównie czasowych możliwości, dlatego dość często dostaję od Was przeróżne wiadomości. Być może wydaje się Wam, że pytacie głównie o najlepsze restauracje, sekretne miejsca do zobaczenia, język hiszpański, czy o to, jak wyrobić NIE. Nie jest to jednak prawda, ponieważ często pytacie o wszelkie aspekty związane z życiem. I tak jednym z problemów, z którymi zmagacie się na emigracji, jest szok kulturowy i adaptacja. Pytacie, jak sobie poradzić, prosicie o wskazówki. I nie mówię oczywiście tylko o Hiszpanii. Zastanawiacie się, jak ja poradziłam sobie z szokiem kulturowym i dlaczego tak łatwo przychodzi mi uwielbianie tego kraju. Żartujecie nawet: zaraź mnie swoją miłością do Hiszpanii. Ja też chcę ją widzieć twoimi oczami. Uwierzcie mi, gdybym tylko była w stanie… Jak zatem osiągnęłam względny spokój ducha na emigracji? 

Pandemia daje w kość każdemu z nas. Nie ma osoby na świecie, która by jej nie odczuła. Zaryzykuję nawet i powiem, że nie ma osoby, która nie miałaby jej dość, która nie byłaby zmęczona. Towarzyszy nam ciągły strach, niepokój o przyszłość. Zamkną nas? Nie zamkną? Co ze szkołami? Kiedy otworzą siłownie? Czy ja mam gorączkę? On właśnie kichnął, może ma wirusa? Tak, świat trochę oszalał i to, co czujesz, jest jak bardziej naturalne. Dzisiaj więc chciałabym, abyś pamiętał, że jeszcze będzie dobrze.

Typów emigracji jest wiele. Jedni wyjeżdżają za chlebem, drudzy za miłością, jeszcze inni w poszukiwaniu szczęścia i nowego startu, a kolejni, bo uwielbiają przygody. Są też osoby takie jak ja, które opuszczają ojczyznę na rzecz nowego domu, ponieważ było to ich marzenie od nastoletnich lat. Nie, nie opuszczenie ojczyzny samo w sobie, a życie w konkretnym miejscu na globie. Dla mnie takim miejscem była oczywiście Hiszpania. Pytacie mnie często, jak to zrobiłam, a raczej bardziej bezpośrednio: jak macie zrobić to Wy? Jak przygotować się do emigracji? Jak w ogóle zdecydować się na tak poważny krok? Jak zostać emigrantem?

“Znamy się” już od prawie trzech lat. Na blogu pojawiają się raz po raz nowe artykuły dotyczące Hiszpanii, emigracji, języka hiszpańskiego, czy mieszkańców tego kraju. Raz jest zabawnie, raz trochę poważniej. Generalnie nie dzielę się często szczegółami z prywatnego życia. Bardzo rzadko wstawiam też zdjęcia, na których pojawiam się ja, czy moja rodzina. To znajdziecie akurat prędzej na moim Instagramie. Mam jednak sporą rzeszę czytelników, co ogromnie mnie cieszy, a co raduje mnie jeszcze bardziej to fakt, jak wielu z tych czytelników to stali bywalcy. Dzisiaj pomyślałam jednak, że być może to odpowiedni moment, abyście poznali mnie trochę lepiej i czytając moje kilka słów, mogli choć trochę wyobrazić sobie, kto siedział po drugiej stronie ekranu. A czemu akurat dzisiaj? Naszły mnie egzystencjalne myśli w dzień moich urodzin. 🙂 Także zaczynamy.