Wiele razy mówiłam Wam już, jak ważne jest dla mnie kultywowanie kultury polskiej u Alexa. Uczę go języka polskiego, pokazuję polskie tradycje, zwyczaje, opowiadam o Polsce i o rodzinie, która mieszka tak wiele kilometrów od nas. Dziecko najlepiej jednak uczy się i zapamiętuje poprzez zabawę, wzrokowo, gdy coś przyciągnie jego uwagę. Dlatego tak bardzo pokochałam personalizowaną książkę od Cukibo, dzięki której mój syn poczuje odrobinę polskości. A dla Was przygotowałam niespodziankę w postaci rabatu!

Bardzo lubię wchodzić z Wami w interakcję, oczywiście w granicach moich, głównie czasowych możliwości, dlatego dość często dostaję od Was przeróżne wiadomości. Być może wydaje się Wam, że pytacie głównie o najlepsze restauracje, sekretne miejsca do zobaczenia, język hiszpański, czy o to, jak wyrobić NIE. Nie jest to jednak prawda, ponieważ często pytacie o wszelkie aspekty związane z życiem. I tak jednym z problemów, z którymi zmagacie się na emigracji, jest szok kulturowy i adaptacja. Pytacie, jak sobie poradzić, prosicie o wskazówki. I nie mówię oczywiście tylko o Hiszpanii. Zastanawiacie się, jak ja poradziłam sobie z szokiem kulturowym i dlaczego tak łatwo przychodzi mi uwielbianie tego kraju. Żartujecie nawet: zaraź mnie swoją miłością do Hiszpanii. Ja też chcę ją widzieć twoimi oczami. Uwierzcie mi, gdybym tylko była w stanie… Jak zatem osiągnęłam względny spokój ducha na emigracji? 

Pandemia daje w kość każdemu z nas. Nie ma osoby na świecie, która by jej nie odczuła. Zaryzykuję nawet i powiem, że nie ma osoby, która nie miałaby jej dość, która nie byłaby zmęczona. Towarzyszy nam ciągły strach, niepokój o przyszłość. Zamkną nas? Nie zamkną? Co ze szkołami? Kiedy otworzą siłownie? Czy ja mam gorączkę? On właśnie kichnął, może ma wirusa? Tak, świat trochę oszalał i to, co czujesz, jest jak bardziej naturalne. Dzisiaj więc chciałabym, abyś pamiętał, że jeszcze będzie dobrze.

Typów emigracji jest wiele. Jedni wyjeżdżają za chlebem, drudzy za miłością, jeszcze inni w poszukiwaniu szczęścia i nowego startu, a kolejni, bo uwielbiają przygody. Są też osoby takie jak ja, które opuszczają ojczyznę na rzecz nowego domu, ponieważ było to ich marzenie od nastoletnich lat. Nie, nie opuszczenie ojczyzny samo w sobie, a życie w konkretnym miejscu na globie. Dla mnie takim miejscem była oczywiście Hiszpania. Pytacie mnie często, jak to zrobiłam, a raczej bardziej bezpośrednio: jak macie zrobić to Wy? Jak przygotować się do emigracji? Jak w ogóle zdecydować się na tak poważny krok? Jak zostać emigrantem?