O zaletach Hiszpanii i powodach, dla których ją kocham i tu jestem pisałam już wiele razy. Rzadko właściwie marudzę i staram się nie opowiadać o negatywnych stronach, ale przecież każde miejsce na świecie takowe posiada. Nie chciałabym zresztą, aby ktoś odniósł wrażenie, że idealizuję ten kraj i błędnie próbuję przedstawić go jako utopię. Zdarzyło mi się przeczytać komentarz pod jednym z pozytywnych artykułów o Hiszpanii, że zachwycam się tak tym krajem, a nie pamiętam o swoim. Że Hiszpania wcale taka perfekcyjna nie jest. Kiedy w tych wpisach zupełnie nie o to chodzi. Teksty na blogach zazwyczaj są tematyczne, więc jeśli tytuł mówi: zalety Hiszpanii, za co kocham Hiszpanię, dlaczego warto wyjechać do Hiszpanii i tym podobne, logicznym jest, że skupię się w nich właśnie na pozytywach tego kraju, co absolutnie nie oznacza, że państwo to nie posiada wad.

Gdybym miała na szybko odpowiedzieć, jakie pytania najczęściej dostaję od czytelników, bez wątpienia wygrałoby to o przeprowadzkę do Hiszpanii. Czy warto, czy jest praca, jak się żyje, czy są pieniądze, jak z językiem? Odpowiadając na te pytania śmieję się, że moje spostrzeżenia nie będą do końca obiektywne, ponieważ w Hiszpanii kocham się od lat, a emigracja do Barcelony była spełnieniem moich marzeń. Czasami również ciężko mi rozpisać się w odpowiedzi na facebookowe pytanie zadawane przez wiele osób, a odpowiedź wcale nie jest taka prosta.

“Znamy się” już od prawie trzech lat. Na blogu pojawiają się raz po raz nowe artykuły dotyczące Hiszpanii, emigracji, języka hiszpańskiego, czy mieszkańców tego kraju. Raz jest zabawnie, raz trochę poważniej. Generalnie nie dzielę się często szczegółami z prywatnego życia. Bardzo rzadko wstawiam też zdjęcia, na których pojawiam się ja, czy moja rodzina. To znajdziecie akurat prędzej na moim Instagramie. Mam jednak sporą rzeszę czytelników, co ogromnie mnie cieszy, a co raduje mnie jeszcze bardziej to fakt, jak wielu z tych czytelników to stali bywalcy. Dzisiaj pomyślałam jednak, że być może to odpowiedni moment, abyście poznali mnie trochę lepiej i czytając moje kilka słów, mogli choć trochę wyobrazić sobie, kto siedział po drugiej stronie ekranu. A czemu akurat dzisiaj? Naszły mnie egzystencjalne myśli w dzień moich urodzin. 🙂 Także zaczynamy.

Na blogu piszę o życiu w Hiszpanii, o tradycjach, kulturze i mieszkańcach Barcelony. Nie miałabym jednak okazji opowiadać Wam o swoich doświadczeniach, gdybym kilka lat temu nie zdecydowała się na emigrację do tego kraju. Na blogu zatem przeplatają się dwa tematy, które niezaprzeczalnie łączą się ze sobą – codzienność w Barcelonie oraz emigracja sama w sobie. Artykuły dotyczące emigracji mają zazwyczaj pozytywny wydźwięk, ponieważ mnie udało się odnaleźć tutaj szczęście. Wyjazd do Hiszpanii był spełnieniem moich marzeń, o czym często zresztą wspominam. Zdaję sobie jednak sprawę, iż nie każdy podziela mój los, a powodów emigracji jest tyle, ile emigrantów na świecie. Nie wszyscy zatem mają sposobność przyznać, iż przeprowadzka za granicę to zrealizowanie najskrytszego pragnienia, a adaptacja w nowym miejscu wydaje się nigdy nie kończyć. Dlatego dzisiejszy artykuł dedykuję wszystkim osobom, które męczą się na obczyźnie, nie czują się spełnione, cierpią i tęsknią za dawnym życiem. Spróbuję przedstawić Wam mój osobisty sposób na szczęście, który być może odrobinę Wam pomoże.