Lato zawitało do nas na dobre. A wraz z nim przyszły wakacje oraz urlopy. Cała Polska planuje, jak spędzić kilka wolnych od rzeczywistości tygodni lub odlicza dni do zbliżających się letnich podróży. Jest to zatem idealny moment, aby podzielić się z Wami listą miejsc, które bez wątpienia warto zobaczyć będąc w Barcelonie, a o których niekoniecznie przeczytacie we wszystkich przewodnikach. Nie widzę najmniejszego sensu opisywania Sagrady Familii, La Rambli, Dzielnicy Gotyckiej, czy Parku Guell, ponieważ byłabym tylko jedną z tysiąca osób, które zajęły się tym znacznie wcześniej, a miejsca te są tak znane i uważane za konieczny must see, że nudno byłoby czytać o nich po raz kolejny. Zerknijcie zatem na krótkie zestawienie mniej popularnych, acz równie urokliwych miejsc w stolicy Katalonii.

Świat jest pełen niespodzianek. Świat jest różnorodny. Świat jest nieodkrytą wciąż zagadką. Świat jest pełen ludzi, których dzieli wygląd, język, tradycje, kultura, zwyczaje, styl życia, rodzaje zachowań. To, co w jednym kraju wyda się zupełnie naturalne, w innym zostanie uznane za szaleństwo. Codzienny nawyk pewnego narodu, dla innego okaże się zupełną abstrakcją. Czyż świat nie byłby bowiem nudny, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami? Gdybyśmy dzielili te same tradycje, zwyczaje, kulturę? Wydaje się jednak, iż wielu ludzi nie jest tego zdania lub zapomina o tym, iż jego życie może mieć niewiele wspólnego z życiem sąsiada zza granicy, co wcale nie musi przecież wywoływać oburzenia. Do czego zmierzam?

Czerwiec w Barcelonie jest miesiącem pełnym radości i emocji. Dlaczego? Zbliża się bowiem długo wyczekiwanie święto, które przypada na noc z 23 na 24 czerwca nazywane San Juan (kat. Sant Joan), czyli nasza noc świętojańska. Dlaczego Katalończycy tak niecierpliwie wypatrują nadejścia wspomnianej daty? Co wyjątkowego przypada na tę jedną, letnią noc w roku? To właśnie o tym, jak Barcelończycy celebrują święto Sant Joan, opowiem Wam przy okazji dzisiejszego wpisu.

Co kraj, to obyczaj. Powiedzenie znane każdemu z nas, które podczas emigracji nabiera jeszcze większego znaczenia, ponieważ zdajemy sobie sprawę, jak bardzo jest trafne. Zgłębiając kulturę Hiszpanii, poznając jej zwyczaje i tradycje, nie raz otwierałam ze zdumienia oczy zastanawiając się nad sensem niektórych nawyków, czy obyczajów. Działa to jednak również w drugą stronę. Alberto do dziś zaskakują niektóre z naszych polskich przyzwyczajeń, które przeciętnemu Hiszpanowi wydadzą się zwyczajnie… dziwne. Dlatego przygotowałam krótki tekst, w którym opowiem Wam o normach i rytuałach, które dla obcokrajowca, w tym przypadku Polaka, są zupełną abstrakcją. Zerknijcie na zestawienie codziennych czynności przeciętnego Hiszpana oraz przede wszystkim aspektów tego kraju, które nam, Polakom wydają się co najmniej kuriozalne i obce.